Yok mu bir kurtuluşum?

Korkuyorum Sana Alışmaktan Ya Gidersen
Neden bu kadar hayatımın içindesin ki sanki? Beklenmeyen bir anda geldin ve hayatımın tam da merkezine oturdun kaldın... Oysa ki sen davetsiz bir misafirdin sence de haddini aşmamış mıydın, uzun zamandır kimsenin girmediği (giremediği) kalbimin gizli kapısını tıklarken(!) ? Önce o kapıyı duymamazlıktan geldim , kaçmaya çalıştım ; yok olmadı işte...

Sen o masumluğunla o kapıyı tıklarken sana karşı kayıtsız kalamazdım duyuyordum seni..

Günden güne alıştım sana... Oysa ki ben çok korkuyordum sana alışmaktan; çünkü biliyordum , adım gibi biliyordum bir gün gideceğini...



Sen bambaşka bir mevsimin çiçeğisin , ben hep sonbahar. Ben bir çiçeği yeşertecek kadar güçlü değilim anla bunu, güneşim ağlıyordu ısıtamazdı ki yüreğini!

Kaçıp kurtulmaya çalıştıkça daha çok içine girdiğim bir girdap gibisin...



Yok mu bir kurtuluşum?

Adı aşk mı bu alışkanlığın? Aşk olmamalı ben hep kaçtım aşktan , aşk beni böyle ansızım , ummadığım bir anda yakalamış olamaz..



Yoo aşk değil bu , aşk olamaz , olmamalı peki öyleyse ne?

Evet korkuyordum sana alışmaktan , korktuğum başıma geldi alıştım; ama daha vakit erken gideceksen şimdi git sana daha çok bağlanıp sevmeden...



Hiç girme kalbime sessiz sedasız git...


Gitmeyeceksen de öğret bana sevgiyi taa en başından yalansız , yanlışsız!