Peygamber ÇiçeğiBİr gün
Peygamber Efendimiz (s.a.v) mesafelere hayat veren gözlerle Hz. Ali'ye bakıp sordular;
-Ya Ali!
-Buyur Ya Rasulallah.
-Allahı sever misin ?
-Evet severim Ya Rasulallah.
-Allahın Rasulunü sever misin?
- Evet severim Ya Rasulallah
-Kızım Fatımayı sever misin?
- Evet severim Ya Rasulallah, diyerek kızardı.
-Hasan ile Hüseyini sever misin?
- Evet severim Ya Rasulallah.
-Ya Ali! gönül bir, sevgi dört !..bir tek gönüle bunca sevgiyi nasıl sığdırıyorsun?
-!..
İlim beldesinin kapısı Hazreti Ali,donup kaldı.
Allah Rasulune cevab veremedi,mahcub bir şekilde yüksek huzurundan izin isteyip evinin yolunu tuttu,mübarek yüzünde,üzüntüsü çizgi çizgiydi.
Daha kapıdan içeri adımını atar atmaz,Hz.Fatıma onun yüzündeki değişikliği ve üzüntüyü anladı,selam veren sesi bile değişmişti sanki.
-Ey çocuklarımın babası eğer üzüntün dünya ve dünyalık içinse,bu size yakışmaz! ama ahiret içinse söyle bizde bilelim.
Hz. Ali sevgili eşine,Allah Rasulu ile aralarında geçen konuşmayı tane tane anlattı sonra da,son bir ümitle bu insanlık hurisine bakıp sordu;
-Ne Dersin, ya Fatıma?
Peygamber çiçeği Hz.Fatıma güneş gibi gülümseyip cevab verdi.
-Ey çocuklarımın babası git, Nebiler Nebisine de ki; ey Allahın Rasulu ! bir insanın nasıl sağ-sol, ön-arka, alt-üst gibi yönleri varsa, gönlününde o şekilde yönleri vardır.İşte ben,aziz ve celil olan Allahı akıl ve imanımla; Allah Rasulunü ruhumla, Fatıma'yı insani nefsimle; Hasan ile Hüseyini de tabii babalık şefkat ve merhametimle severim. Böylece gönlümün her cihetinde başka sevgi harman edilmiştir.
Cennet kadınlarının sultanından bu cevabı alan evliyalar sultanı Hz. Ali hemen kalkıp Peygamber Efendimize koştu. Sevgili eşinin dediklerini aynen anlattı. Hz. Peygamber gülümsedi.
-Ya Ali! bu getirdiğin senin değil,ancak Peygamber ağacının dalından koparılmış bir çiçektir!.
-Evet öyledir Ey Allahın Rasulu!..
Ptsi Tem. 28, 2008 4:46 pm